مـاهِ محـرّم است و عـزادارتـان شـدیم            با اشک و آه، گـرمیِ بـازارتـان شدیم

ای تربـتـت شِـفـا و شفاعت! تـفـقـّدی!            حرف از طبیب شد، همه بیمارتان شدیم

با پـرچـمِ محَـبّت و، سربـنـدِ یا حسین:            ما دسته دسته، دستِ علمـدارتان شدیم

بر دار اگـر رود سرِ ما، برعـلی قـسم            مـاتِ زبــانِ مـیــثـمِ تــمّـارتـان شـدیـم

پیچیده طبعِ او، به سر و دست و قلبمان            اینگونه، ریزه خوار و گرفتارتان شدیم

خلقِ اثر، به جوهرِ خونت میسّر است            ما رهـروانِ مکـتبِ مخـتـارتـان شدیم

مجـنـونِ نـوکـری، درِ این خانه آمدیم            پیـوستـه وام دار و بـدهکـارتـان شدیم

هَل مِن مُعین وناصرِ آن روز: روضه‌ام            ما خـاکِ پـایِ هیـئتِ انصارتان شـدیم

از جان و تن گذشته و محزون وغصّه دار:            در انـتــظـارِ آمــدنِ یــارتــان شــدیــم